3.1.3.1.1 Fund.dilemma
Er is altijd sprake van een onoverbrugbare kloof tussen praktische disciplines enerzijds en wetenschap anderzijds. Wetenschap verwijt Praktijk een gebrek aan discipline en Praktijk beschuldigt Wetenschap van gebrek aan realiteitszin. Toch moeten professionals als scientist-practitioners dit dilemma oplossen.
Hoe doen we dat?
- U beseft dat wijsheid in dezen bestaat uit een glimlach; de tegenstelling wordt gerespecteerd, maar niet opgeheven
- U exploreert vooral onderliggende waarden
- U realiseert zich dat de praktijk voortbouwt op waarden als nut of maatschappelijke relevantie en dat kennis iets is dat bedrijfsmatig kan worden geproduceerd. Wetenschap is vooral technologie
- U realiseert zich ook dat Wetenschap zelf andere waarden hanteert zoals collegialiteit, openheid etc. en andere ideeën heeft over hoe kennis tot stand zou moeten komen
- U beseft dat het dilemma vooral speelt als het gaat om 'bemoeigoederen', waar bij de vraag rijst of wat in het algemeen goed is, ook goed is voor een bepaald individu met diens eigen context
- U weet dat wetenschappers op dit gebied doorgaans terughoudend zijn en uitgaan van (negatieve) vrijheid van de persoon. Het lot van kennis ligt in de handen van de gebruiker (Latour). Practici daarentegen reageren vanuit hun discipline juist zelfverzekerd
- U hanteert als adagium: 'Bij acute nood, God behoede me voor een intelligente twijfelaar' en gaat dus altijd na hoe urgent een probleem is
- U stelt zich bij de productie van bemoeigoederen in meer algemene zin twee vragen:
- Kunnen publiek gefinancierde diensten worden geprivatiseerd, via quasi-markten met quasi-consumenten en quasi-outputindicatoren?
- Hoe te voorkomen dat protocollen, een van de fundamenten voor de Praktijk, ontaarden in tautologica? “Het staat in het protocol dus is het goed”. Let wel, de wet staat boven iedereen (protocol), maar rechters weten dat ze recht 'spreken', dat men door te raadkameren (nieuw) recht schept.
Meer weten? Zie Interdisciplinair